Woensdagmiddag om 12 uur vertrokken mijn ouders met de Camper richting het Schotse circuit Knockhill. Zelf kon ik nog niet mee omdat ik op donderdag de laatste toets had van mijn toetsweek. Zelf vloog ik op donderdag avond samen met mijn monteur Joris vanaf Amsterdam naar Edinburgh. Het weekend begon al lastig met een vertraging van ruim twee uur. Dit zorgde ervoor dat we uiteindelijk pas om 12 uur ’s nachts in het vliegtuig zaten. Om half 1 Engelse tijd (half 2 Nederlandse tijd) kwamen we dan eindelijk aan op het circuit. Snel naar bed want de volgende ochtend om 8 uur gingen we weer een rondje hardlopen op het circuit.

Om half 12 was de vrije training. Ik begon erg sterk en zat continue dicht op de top tien. Het grootste deel van de training reed ik op een 11e plek maar na de rode vlag situatie had ik moeite met mezelf verbeteren en zakte ik terug naar plek 17 overal en plek 14 in mijn klasse. Dit was wel wat teleurstellend want in het begin zaten we er erg goed bij en ik zat nog bijna een seconde van mijn snelste tijd af. Er was dus nog zat ruimte voor verbetering en iedereen zat erg dicht bij elkaar.

De eerste kwalificatie ging daarentegen nog minder goed. Ik had erg veel moeite met in mijn ritme komen en ik kwam absoluut niet aan mijn tijden van vorig jaar. Ik had erg veel moeite met de eerste bocht waar een hobbel in zit. De setup van mijn motor kon deze hobbel niet goed opvangen waardoor de motor zo onrustig werd dat ik niet in kon sturen voor de bocht erna en een hoop tijd verloor. Omdat iedereen zo dicht op elkaar zat zorgde deze tijd die ik hier verloor in een hoop plekken achteruit en ik eindigde dan ook op een 24e voorlopige startplek. Dit was absoluut niet wat we wilde natuurlijk, het doel was top-10 en daar zaten we op dit moment erg ver van af. ’s Avonds hebben we de setup nog wat aangepast waardoor hij de hobbel beter op zou moeten nemen en rustiger zou moeten blijven.

Op zaterdag hadden we alleen de tweede kwalificatie maar het weer zag er niet heel goed uit. Het zou veel gaan regenen en dat deed het ook. Omdat wij pas om 2 uur ’s middags hoefden te rijden en deze baan ontzettend snel opdroogt was onze tweede kwalificatie gelukkig toch nog droog. Ondanks dat de omstandigheden minder goed waren als de eerste kwalificatie wist ik me toch te verbeteren. Omdat bijna niemand dit lukte schoof ik een aantal plekken door naar de 17e startplek. Nog steeds niet waar we wilden zijn maar we kwamen al weer dichterbij en zaten op de goede weg. In deze kwalificatie kregen we wat problemen met de versnellingsbak van de motor. De motor sprong heel de tijd uit zijn zesde versnelling en we besloten om geen risico’s te nemen en de versnellingsbak te wisselen voor de races op zondag. Om dit te doen moesten we wel de verhoudingen veranderen en we wisten niet of dit goed uit zou pakken.In de warm-up bleek dat dit goed uitpakte en ik maar twee bochten anders hoefde te nemen. Ik zat lekker in mijn ritme en door de andere versnellingsbak ging mijn start ook een stuk beter!

Deze goede start had ik ook in de eerste race! Ik pakte meteen een paar plekjes en zat in de snelle groep maar bij het uitkomen van de chicane kreeg ik een highsider waarbij ik nog maar net op de motor bleef zitten, ik werd compleet uit het zadel geworpen met allebei de voeten van de stepjes maar ik kon hem nog net houden. Hierdoor was er wel gelijk een gat naar de snelle groep voor me en werd ik door een paar mensen terug ingehaald. Ik kwam in een hard gevecht met Stephen Campbell waarbij bijna elke bocht wel van positie gewisseld werd. Halverwege de race kwam Stephen ten val bij het opkomen van het rechte stuk. Om niet over hem heen te rijden moest ik vol in de remmen en reed ik het hele rechte stuk op veel minder snelheid. Hierdoor werd ik weer door iedereen ingehaald en werd het gat weer groter. De laatste helft van de race heel constant en alleen gereden. Ik reed continue snelle rondentijden in de 55 seconden maar omdat ik geen slipstream had verloor ik toch op de mensen voor me. Ik wist me wel terug te vechten maar meer als een 14e plek zat er deze wedstrijd niet in. Omdat ik alleen reed en geen slipstream had was mijn snelste tijd ook niet heel goed en moest ik voor race twee vanaf een 19e positie starten.

Vlak voor de tweede race begon het te spetteren, heel licht en nog niet genoeg voor regenbanden. We reden dan ook op slicks naar de voorstart. Eenmaal daar ging het nog iets harder regenen en we besloten om alleen de voorband naar een regenband te wisselen, maar ook dit was niet genoeg. De regen bleef doorzetten en ook de achterband werd gewisseld naar een regenband. Het hele veld stond op regenbanden en de regen bleef doorzetten, het was dus de goede keuze. Ik had weer een goede start en won een paar plekjes maar het gevoel met de nieuwe regenbanden was niet optimaal waardoor ik weer een paar plekken verloor. Toen ik het gevoel eenmaal terug had ging het tempo goed omhoog en wist ik elke ronden weer een snellere rondetijd te rijden. Ik haalde iedereen weer in maar daarna was het gat naar de top-10 al te groot. Ik wist mezelf wel te blijven verbeteren en ik reed tijden zonder slipstream waarmee ik makkelijk voor top-10 plekken had kunnen vechten. Het was jammer dat ik in het begin niet meekon met de andere rijders maar ondanks dat hadden we toch weer een 12e plek te pakken en dit hadden we aan het begin van het weekend zeker niet verwacht.

Hierna snel inpakken want ons vliegtuig vertrok vrij snel na de wedstrijd. Eenmaal op het vliegveld even wat gegeten en toen begon het uitstellen weer… onze vlucht werd steeds verder vertraagd tot halftien en toen kregen we zelfs te horen dat de vlucht gecancelled werd. Om alles opnieuw te regelen moesten we 3,5 uur in de rij gaan staan om vervolgens te horen dat de volgende vlucht die ze ons konden bieden op donderdag middag was en dat we zelf iets anders moesten gaan regelen. We kozen ervoor om op maandag ochtend de trein van Edinburg naar Manchester te nemen. Dit was een lange zit want de trein deed er 4 en een half uur over. Op Manchester waren gelukkig geen vertragingen maar uit het niets werd ook daar onze vlucht weer gecancelled. Na het hele vliegveld over gerend te hebben konden we gelukkig nog een vlucht regelen die een uur later naar Amsterdam vloog en uiteindelijk waren we toen om 9 uur eindelijk thuis.

Het was dus een weekend vol problemen maar het was weer gezellig en we hebben er het beste van gemaakt. De volgende wedstrijd is al over 1,5 week op Snetterton 300. Snetterton is een oud vliegveld met veel snelle bochten. Ik kan niet wachten om hier weer op te stappen en hopelijk een goed weekend te draaien!