Silverstone GP, de een na laatste race van het seizoen was afgelopen weekend aan de beurt, voor mij weer een nieuwe baan en dus nog een hoop te leren maar Silverstone staat bekend om zijn gevechten in grote groepen door de rechte stukken die er zijn dus ik had er erg veel zin in!

Zoals gewoonlijk bestond donderdag weer uit het opbouwen van de tent en rondjes over de baan maken. Silverstone GP is het langste circuit op de kalender. Het is 6 km lang en er worden tijden rond de 2:20 gereden. Het zag er allemaal heel mooi uit en ik kon niet wachten om de volgende ochtend de baan op te gaan! Voor de vrijdag was Arnold Litjens van Ten Kate Racing Products met ons mee. Omdat we de laatste tijd zoveel problemen gehad hebben heeft hij de motor op vrijdag helemaal afgelopen om het probleem te vinden dat ervoor zorgt dat mijn blok steeds kapot gaat. Hij heeft niets kunnen vinden en gelukkig is alles ook goed gegaan met het blok! Ik wil Arnold, Rutger Belt en Ten Kate Racing Products ook onwijs bedanken voor de ondersteuning die zij mij de afgelopen tijd gegeven hebben met de problemen met mijn blok!

Arnold gefocust op de tijden terwijl mijn vader het pitboard doet.

Om tien over 11 ging het los, in het begin had ik erg veel moeite om snel rond te komen maar ik bleef verbeteren en vond de lijnen steeds beter. Het viel me wel op dat het op deze baan onwijs lastig was om snel rond te komen zonder een sleepje want in je eentje verlies je door de lange rechte stukken erg veel tijd. Ik ben het gehele half uur buiten gebleven en kwam zeker niet ontevreden binnen toen de sessie afgelopen was. Ik was geëindigd op een 15e plek met een tijd van 2:26,9. Zeker niet slecht voor de eerste keer maar er was absoluut nog plek voor verbetering.

Eerste kwalificatie later die middag ging dan meteen ook een stuk beter, ik moest na twee rondjes binnen komen zodat Arnold de data uit kon lezen en indien nodig nog wat aan de mapping kon veranderen dus ik ging er meteen vol voor. Ik zat in een mooi groepje met Joe Thomas en Edmund Best. Ik reed in mijn tweede rondje gelijk een 2:25.0 en toen ging ik naar binnen. Eenmaal weer buiten kon ik niemand vinden om samen mee te rijden en zo reed ik deze sessie alleen uit. Jammer genoeg kon ik hierdoor mijn tijd niet meer verbeteren want het scheelt heel erg veel of je een slipstream hebt of niet.

Helaas moest Arnold vrijdag avond weer naar huis omdat hij andere verplichtingen had maar gelukkig is alles goed gegaan!

Op zaterdag ochtend moesten we al om half 10 rijden en het was nog erg koud buiten. Ik had weer erg veel moeite om een goed sleepje te vinden en deed dus alles weer in mijn eentje, ik had geen goed gevoel in de achterkant van de motor waardoor ik in de laatste bocht een hoop tijd verloor maar ondanks dat wist ik toch weer een 2:25.0 te rijden. dit was even snel als in de eerste kwalificatie alleen nu reed ik hem helemaal alleen. Hierdoor zakte ik wel twee plekjes terug en zo eindigde ik op een 15e startplek. Hier was ik niet tevreden mee maar alles zat zo dicht bij elkaar dat ik wist dat er nog een hoop mogelijk was.

Ik had geen super start in race 1 en verloor een plekje, die pakte ik meteen weer terug in de eerste bocht en toen begon het, we kwamen met 7 man bij elkaar in een groepje waarbij je de ene bocht eerste van het groepje kon liggen en een bocht later vijfde, ik maakte een klein foutje waardoor er een gaatje ontstond, dit reed ik in een ronde terug met een 2:23.0, twee seconden sneller als in de kwalificatie! Omdat je snelste ronde in race 1 de startopstelling van race 2 bepaalde mocht ik in race twee op de twaalfde plek starten! Eenmaal terug bij het groepje ging het gevecht verder. Ik had heel erg veel last van een glijdende achterkant waardoor ik in sommige bochten veel tijd verloor en dit weer goed moest maken in de andere bochten. Hierdoor kon ik niet goed voor in het groepje komen maar ondanks dat wist ik toch 12e te worden! ’s Avonds hebben we wat aanpassingen gedaan zodat de motor beter grip gaf in de bochten waar ik last van had.

De warm-up was meteen goed! Ik reed een 2:23,5 in mijn eentje en zonder echt heel hard te pushen, dit gaf veel vertrouwen voor de race want we hadden het probleem aan de achterkant al een heel stuk opgelost.

Ik had een redelijk goede start in race twee en ik reed gelijk samen met Richard Kerr hard weg van onze achtervolgers. Samen reden we een 2:22,5 in onze tweede ronde waardoor we al snel een gat van vijf seconden opgebouwd hadden. Hierna kwamen we in een erg heftig gevecht terecht waarbij we elkaar meerdere keren raakte en zo gingen onze tijden sterk omhoog waardoor de groep achter ons weer bij konden halen en we weer in een onwijs gevecht kwamen. Het was continue wisselen maar ik toch lukte het me om voorin de groep staande te houden. Twee ronde voor het einde maakte ik een foutje en zakte terug tot vijfde van de groep. Ik moest er heel hard voor knokken maar ik wist me terug te vechten. De laatste ronden kwamen we met ze zessen naast elkaar op de bocht na het rechte stuk aan en wonder boven wonder ging alles goed en kwam iedereen er doorheen. Twee bochten voor het einde lag ik eerste van het groepje maar na in aanraking gekomen te zijn met Richard Kerr kon hij voor mij de bocht in en zo finishte ik tweede van het groepje op een 12e plek!

Het was een super weekend en ik heb nog nooit zoveel genoten van een race!!!

Naast mijn goede wedstrijd werd Scott Deroue dit weekend kampioen na een dubbele overwinning! Ik wil Scott van harte feliciteren en hij heeft het echt verdient!

Ed zou Ed niet zijn als hij er niet was om de foto te verpesten!

Over twee weken in het weekend van 16, 17 en 18 oktober vinden de laatste twee races plaats op Brands-Hatch! ik kan niet wachten om nog één keer met de jongens in gevecht te gaan!!!