Dat was het dan alweer! Het 2020 seizoen van het British Superbike was al ingekort naar 6 wedstrijden en met mijn gebroken pols die er voor zorgde dat we nog eens drie wedstrijden thuis zaten was het alles behalve het jaar waar we op gehoopt hadden. Het was jammer want zoals altijd was er een hoop voorbereiding gegaan om alles klaar te krijgen en toen we begin augustus eindelijk mochten gaan rijden was de verwachting dan ook hoog. Helaas was het maar van korte duur met een crash in het eerste weekend. De laatste twee wedstrijden die ik weer meegereden heb was ik nog niet compleet hersteld, mijn pols deed nog veel pijn en dit maakte het lastig in een goed ritme te komen en vertrouwen te kweken. Toch hebben we afgelopen weekend wel weer een stap gemaakt wat laat zien dat we op de goede weg zijn want ondanks de pijn en weinig tijd op de motor waren we even snel als vorig jaar na een heel seizoen.

Brands Hatch GP is altijd een spectaculair weekend met veel hoogteverschillen en hoge snelheden. Normaal gesproken wordt dit ook nog aangevuld met de vele fans die naar de finale wedstrijd komen kijken maar dit jaar was het stilletjes. Het weer was ook verre van ideaal. Vochtige nachten en koude dagen zorgden ervoor dat de baan nauwelijks opdroog en dat er altijd wel wat natte plekjes bleven. Toch hebben we geen enkele sessie echt regen gehad dus dat was al een verbetering ten opzichte van de wedstijd in Donington Park.

Op vrijdag stonden zoals gewoonlijk twee vrije trainingen op het schema. Het had de dag ervoor wat geregend en door de koude omstandigheden droog de baan maar langzaam op. Toen wij rond 11 uur de baan op mochten was het grotendeels droog dus de slicks werden gemonteerd en zonder al te veel risico’s te nemen begonnen we aan de sessie. Er waren nog wel wat natte plekken dus op sommige delen was het erg uitkijken. Brands Hatch is een bijzondere baan en heel anders dan het circuit van Donington Park, daarom nam ik de tijd om in mijn ritme te komen en steeds een beetje meer vertrouwen te kweken. We zaten nog wel ver van mijn beste tijd af maar het gevoel begon terug te komen. De tweede vrije training besloten we om zo veel mogelijk ronden te rijden om te proberen mijn ritme terug te krijgen. Elke ronde ging het wel een stukje beter alleen de gearing was niet ideaal dus we wisten dat er nog een hoop tijd te winnen was voor de kwalificatie op zaterdag.

Vrijdag op zaterdag nacht had het opnieuw geregend en ondanks dat onze kwalificatie pas om 11:45 was droogde de baan nauwelijks op. We besloten om de eerste paar rondjes naar buiten te gaan op de intermediate band. Dit is een band die tussen een slick en een regen band in zit. Vooral het eerste gedeelte van de baan was nog redelijk nat met maar een dun droog spoortje in een aantal bochten. Ik begon rustig aan maar voelde al snel dat het droog genoeg werd voor slicks en kwam naar binnen om te wisselen. Met nog een paar minuten te gaan ging ik weer naar buiten voor een snelle ronden. Ik bouwde rustig de sessie op en wist elke ronde een stukje harder te gaan. In mijn laatste ronde wist ik ondanks een foutje een goede tijd neer te zetten die ondanks de natte omstandigheden al sneller was dan ik op vrijdag gereden had. Ik kwalificeerde me op een 24e plek algemeen en 10e in mijn klasse.

De wedstrijd was pas om 17:00 en het begon al donker te worden. De wedstrijd ging over 12 ronden en ik had een redelijk goede start. Ik wist mijn positie te behouden en kon vrij goed mee met mijn voorgangers. De snelheid lag meteen al een stuk hoger dan in de kwalificatie maar de motor voelde goed. Halverwege de race begon ik last te krijgen van mijn armen. De vele hoogteverschillen en snelle bochten zorgden voor veel kracht op mijn pols en hierdoor moest ik de snelheid iets laten zakken. Een paar ronden voor het einde kwam Cameron Fraser mij voorbij. Ik kon vrij eenvoudig aanpikken maar probeerden mijn krachten wat te sparen. In de laatste ronde kwam ik de bocht voor het achterste rechterstuk met meer snelheid uit. Cameron verdedigde echter de binnenkant dus moest ik de motor aan de buitenkant er naast zetten. De bocht na het rechte stuk is een snelle rechter bocht en naast elkaar remde we de bocht in. Het lukte me om meer snelheid door de bocht te nemen en zo Cameron langs de buitenkant te passeren. Het laatste snelle gedeelte van het circuit was ook het deel waar ik sneller was en zo kon ik Cameron achter me houden en finishen op een 22e plek algemeen en 10e in mijn klasse. Niet ontevreden maar ik miste net een beetje om bij de groep voor me te blijven.

Op zondag ochtend hadden we al vroeg onze warm-up, het was weer erg koud en ik besloot om niet te veel risico’s te nemen. Ik kon wel lekker wat ronden rijden om in mijn ritme te komen en ik voelde me klaar voor de laatste wedstrijd van het seizoen later die middag.

De tweede race was 16 ronden lang en ik had opnieuw een goede start. In de eerste bocht werd ik wat wijd gedrukt en verloor ik wat plaatsjes alleen in de rest van de eerste ronden kon ik in het gedrang en ondanks wat aanrakingen met andere rijders weer een aantal plekjes goedmaken. Ik zat in een snel groepje en gedurende de hele wedstrijd lag het tempo hoger dan mijn snelste ronde op zaterdag. Het was een lange race en mijn armen hadden het weer zwaar. Ik zat in een goed tempo samen met Phil Wakefield. Phil was sneller in het eerste gedeelte van het circuit terwijl ik sneller was in het laatste deel. Ik kon hem goed volgen maar omdat de meeste inhaalmogelijkheden in het eerste gedeelte liggen waar Phil sneller was kwam ik er niet voorbij. Ik wist dat als ik het ging proberen het bij het uitkomen van de laatste bocht moest zijn. Na 16 ronden zaten we nog steeds dicht bij elkaar, ik had een beter exit en wist wat in te lopen. Het rechte stuk op Brands Hatch is echter niet echt recht maar meer een lange rechter bocht en ik had een klein momentje overstuur waardoor ik wat snelheid verloor. Op de finishlijn kwamen we naast elkaar langs de vlag maar helaas kwam ik 0.053 seconden tekort om Phil te verslaan. Toch was ik erg tevreden met deze wedstrijd want ik had een mooi gevecht gehad en we waren weer wat sneller dan vorig jaar in deze race ondanks de pijn in mijn pols. Ik eindigde als 21e algemeen en 8e in mijn klasse.

Ondanks dat het seizoen zo kort was heb ik toch wel weer erg veel plezier gehad en hebben we kunnen zien dat het Chassis Factory frame van dit jaar weer goede verbeteringen heeft. Dit frame zullen we dan ook door ontwikkelen deze winter om volgend jaar weer met een zo competitief mogelijk pakket aan de start te staan van hopelijk een langer seizoen met meer fans! Ik wil al mijn sponsoren bedanken voor hun steun in dit moeilijke jaar! Zonder jullie was het niet mogelijk en ook mijn ouders en monteurs Hessel en Brian voor hun vele inzet! Volgend jaar gaan we er weer tegen aan!