Vorig weekend was de tweede wedstrijd van het seizoen op het nauwe baantje van Oulton Park. Dit is een typisch Engels circuit met onwijs veel hoogteverschil, weinig uitloop en een smalle strook asfalt. Zeker niet de makkelijkste baan dus! Omdat het in Engeland op maandag een feestdag was reden we dit weekend op zaterdag, zondag en maandag.

Vrije training 1:

We begonnen het weekend met regen op vrijdag had het tijdens het opzetten al wat geregend en ook de hele nacht was het dit blijven doen. Twee uur voor onze sessie klaarde het op en begon de zon de baan goed te verwarmen. Hierdoor was de omstandigheid van de baan wat onduidelijk en besloten we om eerst maar eens op regenbanden te gaan kijken. Al snel bleek de baan redelijk droog te zijn en na twee rondjes kwam ik dan ook binnen om naar slicks te wisselen. De rest van de sessie was nog maar kort en in de drie rondjes die ik nog kon doen heb ik rustig het tempo opgebouwd. Helaas een sessie waar we niet zo veel mee konden dus, zeker omdat de meeste andere rijders hier vorige week al gereden hadden konden we deze tijd goed gebruiken.

Vrije training 2:

De zon had heel de middag goed geschenen en de omstandigheden waren nu dan ook prima. Het vertrouwen in de voorkant van de motor was echter nog niet zoals we het graag wilden hebben en ik kwam moeilijk in mijn ritme. De gehele sessie heb ik moeite gehad met het gevoel en hierdoor zaten we dan ook nog ver van mijn snelste tijd hier af. Vorig jaar was ik nog ruim 3 seconden sneller. Genoeg om over na te denken dus en een manier te vinden hoe we ons konden verbeteren.

Photo credit: Raceline Images - Christopher Brown

Kwalificatie:

Net zoals op de eerste dag had het ’s ochtends veel geregend en begon onze sessie met wat natte plekken. We kozen er wel voor om gelijk op slicks naar buiten te gaan maar het vertrouwen was er nog niet helemaal. Ik probeerde de sessie rustig op te bouwen om zo wat meer gevoel te krijgen met de motor. Toen ik halverwege de sessie echter binnen kwam om wat aanpassingen te doen voelde ik dat mijn armen weer op begonnen te spelen. Ondanks de operatie van afgelopen winter mocht dit niet helpen en mijn armen pompten zich weer helemaal vol. Nu is Oulton ook de zwaarste baan van de kalender maar toch hadden we de hoop dat we er geen last meer van zouden hebben. Ondanks dit reed ik in mijn laatste rondjes wel nog iets sneller maar we waren nauwelijks sneller dan in de tweede vrije training.

Race 1:

De eerste race gingen we zonder verwachtingen in, wetend dat ik vooral vertrouwen moest krijgen en proberen zo ontspannen mogelijk op de motor moest zitten voor mijn armen. Echter had ik een super plek en ik wist een heleboel plaatsen goed te maken in de eerste paar bochten. Hierdoor zat ik gelijk bij de wat snellere jongens en ik kon hier goed aanpakken. Ik werd op een gegeven moment zelfs een beetje opgehouden. De hele race ben ik in gevecht geweest met Jorel Boerboom, Jake Archer en Ben Tolliday. Ik kon het tempo goed aan maar naarmate de race vorderde kreeg ik het steeds zwaarder met mijn armen en kon ik niet meer zo laat remmen waardoor het niet lukte om de rest in te halen. Ook liep ik nog wat te vechten met een onrustige motor tijdens het aanremmen dat het niet verbeterde. Door een paar momentjes verloor ik de aansluiting wat maar dit gaf me ook de ruime om mijn eigen lijnen te rijden en zo wist ik in de laatste ronde ondanks mijn armen toch nog de snelste ronden te rijden waardoor we weer op de tijd van vorig jaar zaten. Ik finishte kort achter Jorel en Jake en hier mochten we best tevreden mee zijn gezien de start van het weekend.

Photo credit: James Shaw PhotographyIn gevecht met Jorel en Jake — Photo credit: James Shaw Photography
In gevecht met Jorel en Jake

Warm-up:

Net zoals de rest van het weekend regende het ’s morgens alleen dit keer droogde het niet op voor onze eerste sessie. Voor mij was dit de eerste keer op de nieuwe motor in de regen en daarom besloot ik om het wat rustig op te bouwen. Het gevoel was echter goed en zo wist ik stapje voor stapje steeds wat sneller te gaan zonder al te veel risico’s te nemen.

Race 2:

De start van de tweede race was wat chaotisch, toen we klaar stonden na onze opwarmronde en iedereen zijn plek had ingenomen bleek het startlicht niet te werken. Echter duurde het zo lang voor ze hier een oplossing voor hadden dat iedereen zijn motor veel te warm begon te worden. Vervolgens werden we voor nog een opwarmronde weggestuurd en toen we terugkwamen stonden alle monteurs weer op de grid. Nog even wachten dus. Toen het probleem opgelost is mochten we eindelijk van start met een race die ingekort was naar 14 ronden. Ik had weer een goede start en maakte wat plekjes goed. In het begin van de race kon ik het tempo wel aardig volhouden maar al snel kreeg ik een probleem met de rem die niet meer volledig op druk was waardoor hij steeds tegen mijn vinger kwam. Hierdoor kon ik niet optimaal remmen en dit samen met mijn armen zorgde ervoor dat ik steeds iets terug zakte. Toch waren de tijden niet veel langzamer dat tijdens de eerste race maar het was jammer dat ik niet dat extra beetje kon geven. Twee ronden voor het einde was er een zware crash die veel grond en onderdelen op de baan gooide waardoor er een rode vlag kwam. Voor mij kwam dit wel goed uit met mijn armen.

Over het algemeen was het dus weer geen super weekend en staan we nog lang niet waar we willen staan maar we hebben weer geleerd en dus zullen we de volgende wedstrijd nog gemotiveerder aan de start staan! De volgende race is op het Nationale circuit van Donnington Park van 24 tot 26 mei.