Afgelopen weekend was alweer de laatste race van dit seizoen, zoals elk jaar bij de British Superbike wordt het afgesloten op Brands Hatch en ook dit weekend leverde dat weer genoeg actie op. Het afgelopen jaar is vooral een jaar met veel leren geweest waarbij ik nog maar op een enkele baan geweest was de 600 en dus alles nog moest leren. Het was ook een zwaar jaar met de problemen met mijn armen en een zware crash in augustus. Aan het einde van het seizoen hebben we gelukkig weer het juiste pad gevonden en hebben we laten zien dat we goed mee kunnen met de andere rijders. Ik wil iedereen die mij het afgelopen jaar gesteund heeft op welke manier dan ook onwijs bedanken! Zonder jullie hulp was het voor ons niet mogelijk om op dit niveau te kunnen rijden. In het speciaal wil ik al mijn sponsoren bedanken, jullie blijven altijd in mijn geloven en dit geeft veel moed! Verder mijn monteurs Brian, Richard en Hessel, bedankt dat jullie je weekend na weekend in zetten om de motor zo goed mogelijk te krijgen ook als het een keer wat minder gaat. Als laatste mijn ouders, zij doen er alles aan om te kunnen racen en zonder jullie zou het niet kunnen, bedankt!

Het afgelopen weekend op Brands Hatch was weer zo’n leerzaam weekend met veel verschillende omstandigheden.

Vrije trainingen:
Het begon al op vrijdagochtend toen de baan nog half nat was. Het was te nat voor slicks en te droog voor regenbanden en dus was er eigenlijk niets te winnen. We besloten om op regenbanden te blijven en geen risico’s te nemen om zo de sessie uit te rijden.

De tweede training was wel droog en het zonnetje kwam al lekker door. In het begin van de training raakte ik echter een vogel aan de voorkant van mijn motor wat ervoor zorgde dat mijn rem niet optimaal was en ik niet alles er uit kon halen wat er in zat. Ook was het vertrouwen er niet helemaal in de voorkant maar ondanks dat was ik toch aan het einde van de sessie sneller dan ik ooit op dit circuit geweest was en er was zeker nog ruimte voor verbetering.

De kwalificatie zaterdag was onder een lekker zonnetje en temperaturen die opliepen tot 20 graden, goede omstandigheden dus! We begonnen met een oude achterband maar ondanks dat wist ik mijn tijd toch weer aan te scherpen tot een 1:32,8. Toen ik binnenkwam wisselde we de achterband en deden we nog een paar kleine aanpassingen aan de motor want wilde we aansluiting hebben bij de rest dan moesten we tijden in de 1:31 gaan rijden. Ik ging naar buiten en het gevoel was gelijk weer goed wat snellere tijden met zich meebracht. Ik kon mijn ritme telkens wat hoger leggen en met nog een aantal ronden te gaan kwam Vasco mij voorbij. Zijn pace lag nog net wat hoger dan mij maar ondanks dat wist ik aan te pikken en in zijn slipstream steeds een beetje sneller te rijden. Vasco gunde het mij om hem te volgen en dit ging super, ik wist uiteindelijk een tijd van 1:30,9 en dit is bijna 3 seconden sneller dan ik ooit geweest was. We waren hier natuurlijk super blij mee en de verwachting voor de race waren goed want de aansluiting was daar!

In de race had ik een goede start en ik kon gelijk wat plekjes goedmaken waardoor ik tussen de snelle jongens zat, helaas was er al gelijk een grote crash en een rode vlag waardoor alles opnieuw moest beginnen. Mijn tweede start was minder en ik kon niet echt wat goedmaken hierdoor zat ik niet zo ver als ik gewild had en moest ik vechten voor mijn plekken. De race was maar 8 ronden dus echt veel tijd was er niet. Ik kon niet mijn eigen pace rijden en daarom vielen de rondentijden een beetje tegen. Ik kon niet dezelfde tijd rijden als in de kwalificatie. Ondanks dat was het wel een mooi gevecht met 3 man. Ik kon in de laatste ronde nog 1 rijder pakken en de andere rijder kwam 0.052 seconden voor mij over de finish, net niet dus!

Na het mooie weer op zaterdag sloeg het op zondag helemaal om. ’s Nachts regende het al onwijs hard en ’s ochtends in de warm-up was de baan ook nog bijna helemaal nat. We hadden een sessie van 8 minuten maar ondanks dat was het gevoel wel goed en kon ik de andere rijders weer goed bijhouden. Later barstte het echt los en heeft het de hele middag non stop geregend. Toen wij moesten racen was het dus ook helemaal nat. Ik had weer een aardige start en het begin van de race was wel aardig, daarna kon ik het vertrouwen echter niet vinden om steeds wat harder te gaan. In augustus was ik hier hard ten val gekomen in de regen en liep ik een hersenschudding op en dit zorgde ervoor dat ik niet durfde aan te zetten. Het waren een lange en eenzame 18 ronden die niet snel genoeg waren en waarbij ik vooral met mezelf in gevecht was. Het was erg jammer om het laatste weekend op deze manier af te sluiten maar we leren hier weer van en volgende keer zal het beter gaan!

Het komende half jaar zullen we ons gaan voorbereiden op een nieuw seizoen, een seizoen dat weer een hoop spanning met zich mee gaat brengen. Deze winter zal ik er alles aan doen dat ik volgend jaar weer 110% fit ben en de monteurs zorgen ervoor dat er weer een super motor klaar staat.

Nogmaals ontzettend bedankt aan iedereen die mij geholpen heeft en tot ziens in 2019 op de startgrid!