Dit jaar hebben we helaas maar één test in Spanje kunnen afwerken maar gelukkig wel een goede!

Vorige week woensdag ben ik naar Spanje gevlogen met Jerry van de Bunt die mij deze vier testdagen ging ondersteunen als monteur en data-man. Mijn ouders waren maandag al vertrokken met de aanhanger en camper. Helaas kregen zij onderweg problemen met de koppeling waardoor het nog even spannend werd of ze het wel gingen halen maar gelukkig is alles goed aangekomen op het circuit. Toen we op het circuit aangekomen waren moesten we de tent opbouwen en de motor klaarmaken want donderdagochtend waren we als eerste aan de beurt.

Donderdagochtend zijn Jerry en ik vroeg opgestaan om even een rondje om de baan te rennen. Ik was hier wel al geweest met de Moriwaki maar dat was ook al weer twee jaar geleden dus dit was een mooie mogelijkheid om het weer even op te frissen.

Prachtig weer en klaar voor de eerste sessie.

De eerste sessie ben ik erg rustig begonnen. Ik wilde niet te hard van stapel lopen en het rustig opbouwen. Het was wel weer even wennen want het gevoel was heel anders als ik me kon herinneren. Ik bouwde de sessie goed op en het gevoel werd beter in de tweede sessie. Ik kon erg goed overweg met de nieuwe voor rem en ik kon veel beter voelen waar de motor was en hoe ver ik kon doorremen. Dit zorgde voor een hoop meer vertrouwen tijdens het remmen en insturen. Ik heb de eerste dag constant gewerkt aan het rijden met het lichaam. Dit betekent meer werken met je bovenlichaam en benen om de motor sneller te kunnen laten sturen en sneller van kant te kunnen wisselen in bijvoorbeeld een chicane. Jerry kon mij hier goed bij helpen en gaf duidelijke tips waardoor we continue stappen konden blijven maken.

Dag twee maakte ik een goede start. We hadden de eerste dag wat probleempjes met een glijdende achterkant maar dat is heel gebruikelijk op Cartagena en dat is bijna niet weg te denken. We hadden er voor de tweede dag een andere set banden op gezet en dat resulteerde meteen in een snellere tijd. Ik wist mijn tijd al in de tweede sessie aan te scherpen naar een 1:43.9 we hadden van te voren data gehad van Jason Uribe, oud moto3 rijder op een gelijkwaardige motor als ik en hij had na 4 dagen ook deze tijd gereden. Normaal gesproken was hij altijd sneller als mij dus dit was een goed teken! Aan het eind van de dag begon het erg hard te waaien. Er waren bochten waarbij je gewoon van de baan geblazen werd als je niet uit keek en het was dan ook moeilijk om je tijd daarmee nog te verbeteren. Omdat we geen snellere tijd konden rijden zijn we gaan letten op lijnen en het constant rijden van ronden zonder daar fouten in te maken, dit ging steeds beter maar ik weet zeker dat hier nog wel wat te halen is.

Even relaxen omdat we moeten wachten voor een rode vlag!

Dag 3 was het ontzettend mooi weer, het was lekker warm en dik boven de 20 graden dus het werd tijd voor een nog mooiere tijd. De eerste twee sessies zijn we nog bezig geweest om de afstelling wat beter te krijgen en hebben we een aantal bochten nog wat beter bekeken en gekeken waar nog tijd te halen viel. Een paar kleine aanpassingen aan de motor pakte goed uit wat in nog wat meer vertrouwen zorgde. De derde sessie van de dag was een half uur en die gingen we gebruiken voor een kwalificatie simulatie, dit houd in dat je net gaat doen alsof het een race weekend is en dat dit de beslissende kwalificatie is voor de race. We hadden er een wat nieuwere achterband op gedaan, maar nog geen hele nieuwe. Ik ging de eerste twee rondjes alleen naar buiten. Even in mijn ritme komen en daarna iemand opzoeken. Al snel kwam ik bij Jorel Boerboom en een Spaanse jongen terecht die normaal erg snel zijn. We zaten een beetje op elkaar te wachten en er gebeurde niet veel tot de Spanjaard opeens naar binnen ging en Jorel en ik aanzette. Jorel was iets sneller als mij maar in de bochten kon ik hem toch redelijk goed volgen en in sommige bochten was ik zelfs sneller als hij. Ik had een mooi richtpunt op hem en reed gelijk een 1:43,3. Hierna reed ik nog een snelle ronde in mijn eentje en toen kwam ik even binnen om wat te drinken, even rusten en weer opladen voor nog één snel rondje. Ik ging naar buiten en zocht een mooi richtpunt. Ik wam achter Storm Stacey terecht en liet een klein gaatje op hem vallen wat ik dicht ging proberen te rijden. De eerste ronden maakte ik een klein foutje waardoor ik net wat te veel tijd verloor en toen had ik nog maar één ronde over voor het einde van de sessie, ik kon mezelf goed opladen om nog een keer te knallen na 30 minuten en ik reed een erg sterke ronde. Aan het einde van het rondje zat ik precies achter Storm en kon ik in zijn slipstream over de finish een 1:42,9 klokken. Dit was een hele goede tijd en hier was ik, maar ook Jerry en mijn vader erg blij mee. Zoals gebruikelijk waaide het de laatste sessie weer hard en was het moeilijk om aan de tijden te komen maar toch reed ik constant 1:44.

Op de laatste dag zouden we alleen de eerste twee sessies gaan rijden, daarna wilde we inpakken zodat mijn ouders op tijd konden vertrekken naar Nederland want die hadden nog een dikke 2300 kilometer voor de boeg. Het was vrij koud in vergelijking met de andere dagen en het waaide ook flink. We hadden nog een keer banden gewisseld maar de voorband hield het niet helemaal zoals we gewild hadden. Ik was de voorkant elke keer bijna kwijt en toen ik een rondje echt aan het pushen was en de wind hard op me blies remde ik de motor helaas onderuit in de laatste bocht. Zelf gelukkig niets en de motor had ook nauwelijks schade maar het was natuurlijk wel jammer. Gelukkig kon ik mezelf er goed overheen zetten en wist ik waardoor het kwam. De motor was 50 minuten later weer klaar en ik kon nog één keer de baan op. Ik nam niet al te veel risico’s want het zou zonde zijn als ik nog een keer ten val kwam maar ondanks dat en de wind lukte het me toch nog om een aantal keer een 1:44 te rijden.

Op weg naar de pitbox na mijn val in de laatste bocht.

Het was al met al dus een zeer positief weekend! De tijden waren zeer goed en ik denk dat ik samen met Jerry weer een hele stap voorwaarts heb gemaakt met mijn rijhouding en het gebruiken van dat veel te grote lichaam. De nieuwe voorrem is ook een onwijs verschil en ik kan veel beter de bocht inremmen als dat ik dat eerst kon.

Over een maandje is het dan zover, de eerste British Superbike wedstrijd op Silverstone GP. Ik kan niet wachten tot dat het echt weer gaat beginnen en we weer met een vol startveld aan de start staan van de prachtige Engelse circuits. De zaterdag voor Silverstone gaan we nog een laatste test uitvoeren op Assen, dit zijn 3 sessies waarin we moeten kijken of het nieuwe blok helemaal klaar is voor het nieuwe seizoen en of er geen andere problemen zijn.

Ik hou jullie op de hoogte!!!