Het is alweer even geleden, 8 maanden om precies te zijn sinds ik mijn laatste officiele competitie reed op de motor. De laatste keer was tijdens de 24 uurs wedstrijd van het EWC op Paul Ricard voor het Holland Motorsport team maar dit keer stonden we weer aan de start met het eigen DAT-Racing!

Het leek er lang op dat ik dit jaar alleen met de Chassis Factory Supermono zou rijden en dat we het wat rustiger aan zouden gaan doen wat betreft wedstrijden en het reizen. Maar aan het begin van het jaar begon het toch wel heel erg te kriebelen en met de steun van mijn trouwe sponsors kregen we het toch voor elkaar om een nieuwe motor aan te schaffen, mijn eerste 1000cc, een Yamaha R1. Vlak voordat we naar Valencia zouden vertrekken namen we de beslissing en de laatste week bestond dan ook uit hard werken om de motor zo klaar mogelijk te krijgen voor de voorjaarstest waar ik eigenlijk met de Supermono zou rijden. Met hulp van mijn monteurs Hessel en Brian kregen we toch alles klaar en gingen we met een aanhanger vol met twee motoren naar de Spaanse zon. Drie dagen testen op het circuit van Valencia, een plek waar ik niet zulke goede herinneringen had want de laatste keer dat ik hier kwam viel ik twee keer op de eerste dag en brak gelijk mijn pols. Dit keer voor het eerst met mijn eigen R1 en voor de derde keer totaal op een 1000cc motor. Het was vooral leren en heel veel rondjes rijden en dit viel niet tegen. Het gevoel was gelijk goed en ik zat comfortabel op de motor. Jammer genoeg begon het de eerste twee dagen in de middag te regenen waardoor we beide dagen een sessie verloren en de derde dag kwam het met bakken uit de hemel. Ik heb toen nog wel een sessie van 45 minuten op de Supermono kunnen rijden, de eerste keer in de regen, maar na de middag zijn we alles gaan inpakken en hebben we de test vervroegd afgesloten.

Na de test bleef het hard werken om alles klaar te krijgen voor de wedstrijden die we willen rijden. Omdat de aanschaf van de motor een hele grote kostenpost was hebben we besloten om dit jaar geen volledig seizoen te rijden maar een aantal leuke en spannende wedstrijden uit te kiezen van verschillende kampioenschappen. De eerste was afgelopen weekend tijdens het IDM op Oschersleben in de Pro Superstock 1000 klasse. Het IDM is het grootste kampioenschap in Duitsland en staat al jaren hoog aangeschreven, vroeger kwam ik vaak op Oschersleben maar nu had ik er toch als sinds 2017 geen wedstrijd meer gereden en waren we alleen een keer wezen testen na het breken van mijn pols om te kijken hoe het hiermee ging. Om eerlijk te zijn is Oschersleben nooit mijn favoriete circuit geweest, voornamelijk omdat de layout niet zo goed bij mijn rijstijl past maar toch had ik er nu onwijs veel zin in om weer eens echt een wedstrijd te gaan rijden.

De weersvoorspellingen waren dramatisch voorafgaand aan het weekend, drie dagen regen en ook toen we op donderdag aankwamen met opbouwen van de tent is het de hele dag met bakken uit de hemel gekomen, we hadden de regenbanden klaar staan want er leek niet veel te gaan veranderen. Op vrijdag hadden we drie sessies, twee vrije trainingen en een kwalificatie. De eerste vrije training was al om 08:40, ik heb volgens mij nog nooit zo vroeg op een motor gezeten…. Het leek aardig opgedroogd te zijn maar een uurtje voor de sessie kwam er toch weer wat regen uit de lucht. Tegen de tijd dat we mochten beginnen was het weer precies half nat en half droog, weinig te beleven dus en alleen twee rondjes gedaan om te kijken of de motor het goed deed. De rest van de dag was het tegen alle voorspellingen in goed droog en we konden dan ook lekker rijden. De tweede vrije training was goed en ondanks dat het al weer even geleden was sinds Valencia voelde ik me gelijk goed op de motor. Ik kon elke ronde wat stapjes maken en sloot de sessie met een goed gevoel af. De eerste kwalificatie was aan het eind van de middag en ik besloot wat wijzigingen te doen aan de afstelling van de motor. Dit pakte echter helemaal verkeerd uit waardoor de motor onwijs onstabiel werd bij het ingaan van de bocht en ik me nauwelijks kon verbeteren. Niet het einde van de eerste dag die ik gehoopt had.

Op zaterdag ochtend stond de tweede kwalificatie op het schema met aan het eind van de dag de eerste race. Het was zowaar heerlijk weer met een zonnetje en een aangename temperatuur dus we hadden niet te klagen. De set-up van de motor hadden we de andere kant aangepast en een nieuw setje banden zorgde ervoor dat het dit keer een stuk beter ging en ik mijn tijd weer stevig kon aanscherpen. Ik merkte wel echt dat ik nog ervaring miste op de 1000 en dat mijn racelijnen nog te veel voor een 600cc waren en niet voor de dikke 1000. Ik mocht starten op plek 27 en de start was niet om over naar huis te schrijven. Natuurlijk mijn eerste start met de 1000 dus alles is nog even wennen. Ik pakte wel gelijk wat plekjes terug in de eerste bocht en kwam in een mooi groepje te rijden. Omdat mijn lijnen nog niet goed voor de 1000 zijn vond ik het lastig om in te halen en zeker op Oschersleben is het lastig omdat je hier maar weinig inhaalplekken hebt. De rijder voor mij kon het tempo van het groepje niet aan en zakte terug maar ik kwam er helaas niet voorbij. Naar het einde van de wedstrijd zakte hij steeds verder in en kon ik er langs komen. Toen ik er voorbij was ging mijn tempo gelijk weer omhoog en reed ik de zelfde tijden als het groepje voor mij maar die waren al weg. Ik kon wel nog wat inhaal acties doen in een mooi gevecht van mijn groepje. Na 14 rondjes kwam ik als 24e over de finish. Niet helemaal tevreden maar het ging ook niet slecht.

Op zondag ochtend hadden we al vroeg de tweede wedstrijd, het was op sommige plekken nog een beetje vochtig en er hingen wat donkere wolken maar we konden wel starten op slicks. Ik moest weer beginnen op de 27e startplek maar dit keer was mijn start al wat beter. Ik nam veel risico’s in de eerste bocht bij het aanremmen over wat natte plekken maar kon een hoop plekken winnen. Ik zat voorin een groepje op de tweede plek van de 5/6 rijders. Ik kwam helaas weer in het begin niet langs de voorste rijder maar halverwege de race kreeg ik mijn motor er toch naast en kon ik weer beginnen met het opvoeren van het tempo. Ik sloeg een gaatje naar de rest van het groepje en kon het ritme goed vasthouden tot de laatste paar rondjes. Oschersleben is al een kort en draaierig circuit maar met zo’n grote motor is het nog harder werken. Ik kreeg weer last van mijn onderarmen en moest het tempo iets laten zakken. Gelukkig had ik genoeg voorsprong opgebouwd en wist ik uiteindelijk als 22e over de finish te komen. Tevreden!

Nu gaan we gelijk door want aankomend weekend rijd ik gelijk mijn tweede wedstrijd met de R1 op het beroemde circuit van Spa Francorchamps. Dit is de plek waar ik vorig jaar voor de eerste keer op een 1000 reed dus het is leuk om hier weer terug te komen. We rijden in het bijprogramma van de EWC dus er is niet heel veel rijtijd maar op spa racen is altijd bijzonder. Op vrijdag hebben we twee kwalificaties en een wedstrijd en op zaterdag ochtend hebben we de tweede race. Ik heb er weer veel zin in dus laat maar komen!